Jeśli czytaliście moją relację z wycieczki po Norwegii i moje poprzednie wpisy wiecie, że na stałe mieszkam niedaleko Oslo, jednak swoją Yamahę kupiłem i trzymam w Polsce. Po urlopie i kilku wcześniejszych miesiącach pobytu Cielaka w Norwegii zostałem sam bez motocykla. Sezon trwał w najlepsze, jak na złość pogoda we wrześniu znacznie się poprawiła. Cały miesiąc był słoneczny i nie padało. Paradoksalnie było to coś strasznego. Jakbym stracił cząstkę sensu istnienia. Brak zajęcia w czasie wolnym, nuda, rutyna dnia codziennego... bezcelowość powrotu do domu po pracy. W końcu kilka nieprzespanych nocy z tego powodu. Czułem się chory. Czy uzależniłem się od motocykla? Nie wiem, być może. Ale teraz z perspektywy czasu myślę, że było to chwilowe załamanie, teraz gdy szybko robi się ciemno, od jakiegoś miesiaca temperatura nie przekracza 10 stopni, a w ostatnim tygodniu spadł śnieg, jakoś łatwiej się z tym pogodzić... Nie tęsknię, aż tak za tym, wydaje mi się to naturalne. Ten brak motocykla.

W końcu w drugiej połowie września zacząłem przeglądać norweski portal aukcyjny z ogłoszeniami sprzedaży motocykli. Stwierdziłem, że może odłożę coś przez zimę i kupię coś starszego na przyszły sezon, żeby zacząć go jak każdy normalny motocyklista, powoli nabijać kilometry, a przede wszystkim mieć zajęcie.

Używane motocykle w Norwegii są strasznie drogie. Można powiedzieć, że prawie nie tracą wartości. Wynika to prawdopodobnie z tego, że nowe są mocno opodatkowane (przez co często 3-krotnie droższe niż u nas), wielu motocyklistów kupuje motocykl niemal na całe życie (w tym sezonie spotykałem japońskie motocykle z lat 70-80, które wyglądały niewiele gorzej niż w czasach swojej świetności), potrafią o nie zadbać, a przede wszystkim stać ich na to. Sytuacji nie ratuje fakt, że w tym roku ceny nowych spadły gwałtownie, gdzieś o 1/3, co nie zmienia faktu, że na Europejski standard dalej jest cholernie drogo.

Znalazłem jednego GSR600 z rocznika 2006, za rosądną jak na Norwegię cenę,                  z przebiegiem 42000 km. Motocykl stał u dealera w Oslo, ponoć po przeglądzie i regulacji zaworów, miał mieć też nowe opony. Dość napalony i opętany opowieściami innego blogera, pojechałem go obejrzeć. Niestety nie spodobał mi się. Był dość zaniedbany wizualnie, porysowany, miał sporo odprysków od kamyczków, prawdopodobnie jeździł trochę zimową porą, bo gdzieniegdzie wychodziła rdza... Zrezygnowałem, martwiąc się o ewentualny problem z odsprzedażą go później. Nauczony swoim GS500 chciałem coś do jazdy, a nie do inwestowania...

U dealera tego było również dużo innych maszyn. Używanych jak i nowych. Sprzedają tam Hondę, Suzuki, oraz BMW. No i skutery, ale te nie interesowały mnie zupełnie. Pochodziłem między stoiskami poszczególnych marek, orientowalem się mniej więcej co ile kosztuje i na co ewentualnie mógłbym sobie pozwolić. Przymieżałem się do raczej lekkich i mniej wymagających sprzętów, które można nazwać by babskimi, lub po prostu nudnymi na dłuższą metę. Nakedy, lub motocykle udające sporty. Honda CBR650F i jej bliźniaczka CB650F oraz CB500F. Suzuki moją uwagę przykuło nowym SV650, GSXs1000, GSXr600... Jednak te dwa ostatnie stały poza możliwościami finansowymi. Co nie zmienia faktu, że maszyny to zacne. BMW całkiem odpuściłem, tańsze modele zupełnie do mnie nie przemawiają. A reszta, to wiadomo, cena kosmos. Bijąc się z myślami opuściłem budynek i odjechałem samochodem w stronę domu przez zakorkowane Oslo...

Ciąg dalszy nastąpi...